Zasady etykietowania produktów kosmetycznych opisuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych -artykuł 19 – „Oznakowanie” oraz ustawa z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach – artykuł 6.
Na opakowaniu produktu kosmetycznego musi się znaleźć imię i nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej.
Dane umieszczone na opakowaniu dotyczące nominalnej zawartości w momencie pakowania muszą być wyrażone w jednostkach masy lub objętości (oznakowanie towarów paczkowanych – Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 lipca 2009 r.). Wyjątek stanowi pojemność < 5ml, masa < 5g, czyli np.: bezpłatne próbki, opakowanie jednorazowego użytku czy też opakowania zbiorcze. Napisy obowiązkowe:
• „objętość netto”
• „masa netto”
• „zawartość netto”
Biorąc pod uwagę oznakowanie produktów kosmetycznych nie można zapomnieć o dacie minimalnej trwałości, a ma się tu na myśli zwrot poprzedzający „najlepiej zużyć przed końcem” lub miesiąc/rok lub dzień/miesiąc/rok. Najczęściej podaje się również warunki przechowywania i minimalną trwałość dłuższą niż 30 miesięcy. Producenci opakowań zobligowani są do umieszczenia informacji o przeznaczeniu produktów do stosowania profesjonalnego, a także ostrzeżeń wynikających z właściwości fizykochemicznych. Powyższe wytyczne informacje można podać na doczepionej ulotce, taśmie, etykiecie, metce lub karcie. Natomiast jedynie na opakowaniu zewnętrznym powinien znajdować się numer partii produktu i wykaz składników.
Informacje na temat nominalnej zawartości, daty ważności, środków ostrożności oraz funkcji produktu podaje się w języku polskim, a „pisząc” o składnikach stosuje się międzynarodowe nazewnictwo składników kosmetycznych INCI (International Nomenclature of Cosmetic Ingredients).
Autor: Anna Szulc
Źródło>>>